Hahahaha. Banyak-banyaklah bawa bersabar ye.
My mum tak jadi balik sabtu lepas. Kesiankan cucu balik dari daycare bila matahari dah tenggelam. Cemburunya saya pada anak-anak, begitu sekali nenek sayangkan diaorang.
Jadi, masih riuh rendahlah rumah saya dengan suara gelak ketawa dan jeritan kanak-kanak. My mum kata, dia tak pernah dengar suara budak lain kat lorong rumah saya ni kecuali suara budak berempat ni. Beginilah diaorang bila dah kepenatan. Bergelimpangan baring dan tidur di ruang tamu sambil mengadap tv. Sekejap lagi bila dah recover energy macam tak cukup tanah diaorang berlari-larian. Sampai lantai rumah saya naik keruh dek debu dan tapak kaki diaorang. Habis tercabut bulu satu-satunya karpet di ruang tamu saya.
They got creative too. Selain buat origami dan menggunting kertas, koleksi beruang dan anak-anak patung penguin, zirafah yang elok tersimpan dalam almari habis dibawa keluar dan dipakaikan baju. Beruang ini sungguh bertuah kerana Yaya sudi berkongsi her knitted cardigan with him... errr her!
But I am one happy lady sebab despite keriuh-rendahan dan keadaan rumah yang macam tongkang pecah, saya seronok dikelilingi orang-orang yang saya sayangi. Saya suka bila anak-anak buah minta saya masakkan itu dan ini. Saya suka bila balang kuih muih licin dikerjakan mereka!
Aktiviti melicinkan balang kuih diluar rumah. The kids buka meja kopi plastik dan susun kerusi di car porch sambil minum air suam dan makan kuih muih.
My mum. Moga-moga nenek masih boleh bersabar melayan kerenah cucu-cucunya. Jangan cepat naik darah ye nek. :-)
No comments:
Post a Comment