Cik Yaya datang dapur. Dengan suara terujanya dia berkata, "Mama... mama, kalau adik nak pakai baju lelaki boleh?"
Saya tanpa mengangkat kepala terus mengangguk tanda mengiyakan aja. Tak rasa pelik pun sebab sangka saya 'baju lelaki' itu adalah t-shirt plain semata. Sebelum ini pernah dengar permintaan dia pasal 'baju lelaki'. Tempohari masa ke Jusco Bukit Tinggi, Klang dia minta belikan baju tidur lelaki sepasang selain daripada baju tidur perempuan 2 pasang yang dah saya pilih. Saya tak kisah sangat. Sebab 'baju tidur lelaki' yang dimaksudkannya adalah baju tidur yang tak flowery atau girly. Yang ada ruffles bagai. Dia mau yang plain, takde ruffles atau bunga-bunga. Nak yang macam abang dia pakai, corak bebas. Takde masalah bagi saya.
Lepas saya angguk, baru saya perasan suasana hening... lama. Saya angkat kepala toleh pada mr hubby di sebelah. Oh... dia menjeling kerek pada saya, "Apahal pulak sekarang ni nak pakai baju lelaki?"
Saya toleh semula pada Yaya. Ohhhh... dia rembat kemeja lama corak stripes milik abang dia yang dah tak muat! "Apa salahnya", cik Yaya jawab sambil tersenyum malu. Tau pun tak sesuai berpakaian begitu tapi tetap mau.
Selepas dilarang oleh daddynya, Yaya tak jadi keluar dengan baju abangnya. Dia salin semula. Saya tak kata apa. Tak mau masuk campur sebab mr hubby dah bersuara. Lagipun, saya ada sebab kenapa tak mau cakap banyak hal ini.
Selepas dilarang oleh daddynya, Yaya tak jadi keluar dengan baju abangnya. Dia salin semula. Saya tak kata apa. Tak mau masuk campur sebab mr hubby dah bersuara. Lagipun, saya ada sebab kenapa tak mau cakap banyak hal ini.
Lepas Yaya berlalu pergi, mr hubby dengan jelingan kerek tak habisnya berkata pada saya di sebelah, "Ni menurun mak dia lah ni!"
Aduhhhh... memang rasa tak boleh lepaskan diri sangat-sangat kali ini. Tapi saya buat muka innocent juga. Kerutkan dahi pandang dia, tanda tak faham. Walaupun tahu there is no escape.
"Nak jadi tomboy!"
Aduhhhh... memang rasa tak boleh lepaskan diri sangat-sangat kali ini. Tapi saya buat muka innocent juga. Kerutkan dahi pandang dia, tanda tak faham. Walaupun tahu there is no escape.
"Nak jadi tomboy!"
Aduh duh duhh duhhhhhhh.... Buat pertama kali tak terkata dibuatnya saya! Memang terkena batang hidung.
Ye, saya mengaku saya pernah tomboy dulu. Tapi tidak pernah sekali-kali saya menggalakkan anak saya menjadi tomboy. Saya pernah tomboy di zaman remaja. Beberapa tahun cuma saya berperwatakan tomboy tapi saya tomboy yang sopan, ok. Tomboy saya cuma dari segi penampilan atau cara berpakaian sahaja. Diri dan jiwa saya masih lagi seorang perempuan sejati. Ingat ye, TOMBOY... bukan pengkid. Yang pengkid itu nauzubillahhiminzalik... itu menurun suku kaum sodom yang songsang!
Pergi sekolah saya berbaju kurung dan bertudung. Gaya jalan walau agak bersepah tapi disebabkan saya suka berjalan laju... lenggang lenggok ni mak lemas dan rimas he he he. Lepas sekolah balik rumah tanggal tudung baru nampak sedikit ciri ke'tomboy'an saya. Rambut potong pendek gaya lelaki, kikis sedikit kiri kanan... belakang memang sontok habis. Zaman saya dulu budak lelaki berfesyen rambut ala GQ yang terkenal masa itu. Rambut ala GQ itulah fesyen kegemaran saya dulu. Tak ramai kawan sekolah yang tahu saya tomboy. Mereka cuma tahu saya berambut pendek bila waktu sukan atau pendidikan jasmani saja sebab waktu itu saya tanggal tudung. Gaya cakap saya macam biasa, tidak kasar. Ada sesetengah tomboy yang rasa bila jadi tomboy maka mulut juga harus lancang. Silap. Saya juga tidak bergaul bebas dengan budak lelaki. Sebab itu saya kata saya tomboy yang masih terpelihara sopannya. He he he...
Biasa mendengar istilah 'krisis identiti'? Ye saya sendiri membaca tentangnya masa remaja dulu. It is common untuk those di peringkat awal remaja mengalami krisis identiti. I think in my case it started masa saya di Form 1. That was the time when I hit puberty. Bila kita mula dapat menses dan your fizikal perlahan-lahan berubah. The girls mula menjadi semakin cantik seperti ulat dalam kepompong yang sudah cukup matang keluar menjadi butterfly yang cantik! Saya akui saya alami seakan kejutan dengan tubuh sendiri. Dan saya juga mula perasan yang boys juga suka tengok perempuan dengan pandangan yang berlainan pada peringkat ini. Pendek kata... semua orang kena kejutan hormon! I hate it when the boys look at me. I hate it when I caught them looking (ogle sebenarnya) at other girls. Peringkat umur ini juga si gadis mula diusik boys. Di 'ushar'. Saya tidak terkecuali. Saya rimas. Saya lemas. Sangat. I had my mind on books sahaja sepanjang masa. I'm not interested.
Makin bertambah usia makin berubah fizikal kita kan? Satu-satunya cara untuk mengelakkan diri daripada menjadi tarikan is by disguising myself dengan cara berpakaian seperti lelaki! Macam saya cakap tadi, rambut dipotong pendek, t-shirt plain menjadi pakaian harian, berseluar sepanjang masa termasuk seluar pendek hawaii tu (sangat popular ketika itu) dan berkemeja bila keluar hujung minggu. And it works! Budak lelaki tak kacau saya. Saya rasa lega sangat.
Tapi sekarang saya rasa nak tergelak sendiri bila teringatkan sesuatu. Saya mana lah ada baju kemeja yang banyak. Tak kuasa my mom nak layan kerenah anak dara tunggal dia ni. Jadi bila keluar hujung minggu saya nak pakai apa? Takkan track bottom dan t-shirt je kot? He he he... Jadi bila nak keluar on weekends or pergi kelas tuisyen (masa tu nak ambil PMR), kemeja dan seluar GQ adik lelaki saya jadi mangsa!! Tapi itu tak cukup banyak untuk saya sebab takkan nak ulang baju sama kan? Jadi saya geledah almari baju dalam bilik my mom. Dengan kemeja lama zaman muda Abah pun saya rembattttt!!!! Hehehehehe...
Tu pasal, bila mr hubby jeling kerek kat saya bila Yaya kata nak pakai baju lelaki (baju kemeja Fahmi) saya tak terkata apa. Sebab mr hubby tau saya pernah rembat kemeja Abah saya!
Aduhaiiii... saya tak pernah lagi cerita kat anak-anak pasal ke tomboy an saya. Apatah lagi kisah rembat kemeja Abah. Tapi saya tak tau lah macam mana cik Yaya ni tiba-tiba lately ni berminat sangat nak pakai 'baju lelaki'. Saya rasa sebab dia berkawan dengan lelaki. Kan dia berkawan dan bermain dengan kawan-kawan abang dia. Mana ada girls yang keluar bermain melainkan dia seorang. Tiap petang dia ikut Fahmi and friends main kat taman. Depa main bola sepak, main badminton, main panjat-panjat dan entah apa-apa lagi yang boys suka buat. Boys kan permainan dia pelik-pelik, they like to dare each other. Memang merepek sangat kekadang tu. Kesian Yaya. Inshaa Allah... kecenderungan ber'baju lelaki' akan tinggal kecenderungan semata-mata. Saya tau, sebab bila dengan cousins perempuan dia akan bertukar, main masak-masak dan mekap-mekap segala.
Ye, saya mengaku saya pernah tomboy dulu. Tapi tidak pernah sekali-kali saya menggalakkan anak saya menjadi tomboy. Saya pernah tomboy di zaman remaja. Beberapa tahun cuma saya berperwatakan tomboy tapi saya tomboy yang sopan, ok. Tomboy saya cuma dari segi penampilan atau cara berpakaian sahaja. Diri dan jiwa saya masih lagi seorang perempuan sejati. Ingat ye, TOMBOY... bukan pengkid. Yang pengkid itu nauzubillahhiminzalik... itu menurun suku kaum sodom yang songsang!
Pergi sekolah saya berbaju kurung dan bertudung. Gaya jalan walau agak bersepah tapi disebabkan saya suka berjalan laju... lenggang lenggok ni mak lemas dan rimas he he he. Lepas sekolah balik rumah tanggal tudung baru nampak sedikit ciri ke'tomboy'an saya. Rambut potong pendek gaya lelaki, kikis sedikit kiri kanan... belakang memang sontok habis. Zaman saya dulu budak lelaki berfesyen rambut ala GQ yang terkenal masa itu. Rambut ala GQ itulah fesyen kegemaran saya dulu. Tak ramai kawan sekolah yang tahu saya tomboy. Mereka cuma tahu saya berambut pendek bila waktu sukan atau pendidikan jasmani saja sebab waktu itu saya tanggal tudung. Gaya cakap saya macam biasa, tidak kasar. Ada sesetengah tomboy yang rasa bila jadi tomboy maka mulut juga harus lancang. Silap. Saya juga tidak bergaul bebas dengan budak lelaki. Sebab itu saya kata saya tomboy yang masih terpelihara sopannya. He he he...
Biasa mendengar istilah 'krisis identiti'? Ye saya sendiri membaca tentangnya masa remaja dulu. It is common untuk those di peringkat awal remaja mengalami krisis identiti. I think in my case it started masa saya di Form 1. That was the time when I hit puberty. Bila kita mula dapat menses dan your fizikal perlahan-lahan berubah. The girls mula menjadi semakin cantik seperti ulat dalam kepompong yang sudah cukup matang keluar menjadi butterfly yang cantik! Saya akui saya alami seakan kejutan dengan tubuh sendiri. Dan saya juga mula perasan yang boys juga suka tengok perempuan dengan pandangan yang berlainan pada peringkat ini. Pendek kata... semua orang kena kejutan hormon! I hate it when the boys look at me. I hate it when I caught them looking (ogle sebenarnya) at other girls. Peringkat umur ini juga si gadis mula diusik boys. Di 'ushar'. Saya tidak terkecuali. Saya rimas. Saya lemas. Sangat. I had my mind on books sahaja sepanjang masa. I'm not interested.
Makin bertambah usia makin berubah fizikal kita kan? Satu-satunya cara untuk mengelakkan diri daripada menjadi tarikan is by disguising myself dengan cara berpakaian seperti lelaki! Macam saya cakap tadi, rambut dipotong pendek, t-shirt plain menjadi pakaian harian, berseluar sepanjang masa termasuk seluar pendek hawaii tu (sangat popular ketika itu) dan berkemeja bila keluar hujung minggu. And it works! Budak lelaki tak kacau saya. Saya rasa lega sangat.
Tapi sekarang saya rasa nak tergelak sendiri bila teringatkan sesuatu. Saya mana lah ada baju kemeja yang banyak. Tak kuasa my mom nak layan kerenah anak dara tunggal dia ni. Jadi bila keluar hujung minggu saya nak pakai apa? Takkan track bottom dan t-shirt je kot? He he he... Jadi bila nak keluar on weekends or pergi kelas tuisyen (masa tu nak ambil PMR), kemeja dan seluar GQ adik lelaki saya jadi mangsa!! Tapi itu tak cukup banyak untuk saya sebab takkan nak ulang baju sama kan? Jadi saya geledah almari baju dalam bilik my mom. Dengan kemeja lama zaman muda Abah pun saya rembattttt!!!! Hehehehehe...
Tu pasal, bila mr hubby jeling kerek kat saya bila Yaya kata nak pakai baju lelaki (baju kemeja Fahmi) saya tak terkata apa. Sebab mr hubby tau saya pernah rembat kemeja Abah saya!
Aduhaiiii... saya tak pernah lagi cerita kat anak-anak pasal ke tomboy an saya. Apatah lagi kisah rembat kemeja Abah. Tapi saya tak tau lah macam mana cik Yaya ni tiba-tiba lately ni berminat sangat nak pakai 'baju lelaki'. Saya rasa sebab dia berkawan dengan lelaki. Kan dia berkawan dan bermain dengan kawan-kawan abang dia. Mana ada girls yang keluar bermain melainkan dia seorang. Tiap petang dia ikut Fahmi and friends main kat taman. Depa main bola sepak, main badminton, main panjat-panjat dan entah apa-apa lagi yang boys suka buat. Boys kan permainan dia pelik-pelik, they like to dare each other. Memang merepek sangat kekadang tu. Kesian Yaya. Inshaa Allah... kecenderungan ber'baju lelaki' akan tinggal kecenderungan semata-mata. Saya tau, sebab bila dengan cousins perempuan dia akan bertukar, main masak-masak dan mekap-mekap segala.
