Antara kuih wajib setiap Ramadan. Tak kira beli atau buat.
Tapi buat sendiri lebih baik sebab beli kat kedai intinya ciput. Jadi apakah bendanya Buoh Kekoh Pu'ek itu?
Awat le buruk bebenor namanya? Orang Melayu ni suka bagi nama kuih pelik-pelik kan?
Sebenarnya tak pelik pun. Ini je pun bendanya.
Nama biasa Onde-onde atau buah melaka. Tapi dapat ke Ma saya dipanggilnya buoh kekoh pu'ek. Sila baca dalam loghat Terengganu supaya tak tergeliat lidah.
Alkisahnya dinamakan sebegitu sebab bila digigit (kekoh adalah gigit dengan kasar/ganas dalam loghat Terengganu) akan memancut-mancut lah air gula melaka di dalamnya umpama paip bomba pecah. Pu'ek itu pula adalah gambar bunyi bila air gula menyembur. Gitu hiperbola nya!
Masa mr hubby pergi outstation ke Terengganu 4 hari sebelum Ramadan saya dah siap pesan belikan nesan kerek - nesan keping atau gula melaka leper berbentuk piring kat Pasar Payang. saya dok makan buat ubat sakit tekak dan batuk yang teruk tempohari. Alih-alih cik yaya dan Fahmi pun sama pesan nak juga. Depa bantai buat hisap macam gula-gula! Sudahnya mr hubby bawa balik 3 peket. Cukup bahagi 3!!!
Saya lebih suka buat buah kekoh puek pakai nesan. Sebab mudah nak potong kecil-kecil. Kalau gula melaka yang besar tu payah skit tambahan pula keras. Nesan ni kita pilih yang guna nira kelapa 100% lebih lembut. Tapi semalam masa iftar si fahmi komplen kata dia rasa pelik sebab intinya kurang cair masih ada berbiji.
Fahmi : Pelik lah rasa kuih ni...
Saya : Pelik apasal pulak?
Fahmi : Entah pelik... gula dia tak hancur
Saya pula tak suka inti cair sangat. Asalkan intinya besar. Eh dalam pada dok komplen tu boleh pulak dia hadap sebekas kuih tu sorang-sorang.
Saya : Dik (yaya)... tadi ada orang tu kata kuih Mama pelik. Tapi Mama tengok macam tak boleh nak berhenti je. Dekat nak habis dah setengah bekas tu...
Fahmi : ... sapa?... Sapa?...
Punya lah ralit menghadap buoh kekoh pu'ek sampai tak sedar orang perli dia. Bila dia perasan semua dok jeling kat dia barulah dia tersengih.
Fahmi : Sedaplah kuih ni...
Mama : Tulah tadi kata pelik.
Yaya: Esok Mama buat lagi tau.
Saya : Dah... tak payah. Takkan hari-hari nak menggentel kuih ni je. Esok Mama hidang gula nesan kerek tu sorang sekeping. Itulah kuih korang, boleh?
Fahmi : Pelik lah rasa kuih ni...
Saya : Pelik apasal pulak?
Fahmi : Entah pelik... gula dia tak hancur
Saya pula tak suka inti cair sangat. Asalkan intinya besar. Eh dalam pada dok komplen tu boleh pulak dia hadap sebekas kuih tu sorang-sorang.
Saya : Dik (yaya)... tadi ada orang tu kata kuih Mama pelik. Tapi Mama tengok macam tak boleh nak berhenti je. Dekat nak habis dah setengah bekas tu...
Fahmi : ... sapa?... Sapa?...
Punya lah ralit menghadap buoh kekoh pu'ek sampai tak sedar orang perli dia. Bila dia perasan semua dok jeling kat dia barulah dia tersengih.
Fahmi : Sedaplah kuih ni...
Mama : Tulah tadi kata pelik.
Yaya: Esok Mama buat lagi tau.
Saya : Dah... tak payah. Takkan hari-hari nak menggentel kuih ni je. Esok Mama hidang gula nesan kerek tu sorang sekeping. Itulah kuih korang, boleh?
Dan nak jadi cerita, sahur awal pagi tadi sudah ada yang menjadi mangsa buoh kekoh puek ini.
Si adik yang menggigit kuih, si abang yang duduk berhadapan terkejip-kejip mata terkena pancutan air buah kekoh puek. Habislah muka dan bajunya. Mujurlah masing-masing tengah mood baik. Abang senyum je sampai sepet mata. Dia pun sama rasa lucu. Masa tu lah saya teringatkan nama gelaran yang Ma saya beri. Memang tepat dan sedang elok sangat bunyi nya.
No comments:
Post a Comment